Na mijn eerdere bericht over een Richard Slayman die een varkensnier kreeg las ik in Wired dat op 12 april Lisa Pisano, een 54-jarige vrouw met hartfalen en nierproblemen, een kunsthart kreeg gevolgd door een varkensnier en -thymus. (bericht gaat verder onder de foto)
De vrouw had een levensverwachting van ene paar dagen tot weken, en kwam niet in aanmerking voor een donororgaan van een mens. Kunstharten zijn al vaker geplaatst, doorgaans als overbrugging tot er een menselijk donorhart beschikbaar is. In dit geval was er ook een niertransplantatie nodig, en hiervoor kreeg zij een nier van een genetisch aangepast varken (net als Slayman).
Om de kans op afstoting te verkleinen heeft het medische team ook de thymus van het varken getransplanteerd, die in de buurt van de nier is geplaatst. Het idee is dat dit orgaan, dat het afweersysteem traint om het eigen lichaam te herkennen, de kans op afstoting van de nier kan verkleinen. De varkensthymus zou het afweersysteem moeten laten zien dat die nier niet lichaamsvreemd is.
Medische trial
Deze transplantatie was, net als die van Slayman, goedgekeurd in het kader van ‘compassionate use’. Dat klinkt mooi, en het levert ook wel enige informatie op over hoe de varkensnieren het doen in een mensenlichaam, maar de echte manier om dat uit te zoeken blijft natuurlijk een goed gecontroleerde medische ‘trial’, waarmee echt is aan te tonen of deze weg begaanbaar is.
Pisano heeft de operatie overleefd, maar het lijkt toch ook een beetje alsof artsen elkaar de loef af willen steken met spectaculaire ‘eerste’ behandelingen. De patiënte is er overigens blij mee, en stelt dat ze hoopt dat ze binnen afzienbare tijd het ziekenhuis mag verlaten. En mocht ze toch overlijden, zegt Pisano, dan is het nog steeds de moeite waard geweest omdat artsen er van hebben kunnen leren. Dat is op zich waar, maar we zouden vermoedelijk nog meer kunnen leren als deze behandelingen binnen een echte klinische trial waren uitgevoerd.
